دعا کن که حدا صبرم دهد در این لحظات به خاطر…

بشنو این نکته که خود را زغم آزاد کنی

خون خوری گر طلب روزی ننهاده کنی

آخرالامرگل کوزه گران خواهی شد

حالیا فکر سبو کن که پر از باده کنی

گر از آن آدمیانی که بهشتت هوس است

عیش با آدمیی چند پری زاده کنی

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف

مگر اسباب بزرگی همه آماده کنی

کار خود گر به کرم باز گذاری حافظ

ای بسا عیش که با بخت خداداده کنی

ازخم ابروی توام هیچ گشایشی نشد

وه که دراین خیال کج عمر عزیز شد تلف

آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست

عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی

گر تیغ بارد در کوی آن ماه

گردن نهادن الحکم لله

آیین تقوی ما نیز دانیم

لیکن چه چاره با بخت گمراه

مهر تو عکسی بر ما نیفکند

آیینه رویا آه از دلت آه

الصبر مرٌُ والعمر فانٍ

یا لیت شعری حتام القاه

حافظ چه نالی گر وصل خواهی

خون بایدت خورد درگاه و بیگاه

دیشب گله زلفش با باد همی کردم

گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی

صد باد صبا اینجا با سلسله می رقصند

این است حریف ای دل تا باد بپیمایی

ای درد تو ام درمان در بستر ناکامی

وی یاد توام مونس در گوشه تنهایی

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم

لطف آنچه تو اندیشی حکم آنچه تو فرمایی

خدایا راضیم به رضای تو

التماس دعا

email: [e-mail]